انهدامِ توازن با ساندویچ حسرت!
 |
با اینكه 10 اختلاف امتیاز با نراتزوری كمی ناامیدكننده به نظر می‌رسد اما در یووه این احساس به وضوح وجود دارد كه آنها نمی‌خواهند به راحتی تسلیم شوند. از دریغ‌ها، پشیمانی‌ها، فرصت‌سوزی‌ها، ناداوری‌هایِ‌مشكوك و بلایِ بنیان‌افكنِ مصدومیت‌ها نمی‌توان یاد نكرد كه مجری مستقیم صحنه‌گردانِ تعیین‌كننده وضعیتِ امروز یوونتوس هستند.
همه اینها را به غیبتِ ناباورانه و داستانِ تراژیكِ پائولو دیبالا كه پیوند بزنیم خواهیم دید كه غروب یكی از مهمترین ستارگان یووه چگونه اثرِ خودش را بر تیم گذاشت و اگر نخواهیم همه‌چیز را در این «دوری» تببین كنیم، باید فراموش نكنیم كه اگر این ماجرا مثلاً برای مارتینز یا لوكاكو روی می‌داد شاید تخمین جایگاه اینتری‌ها در جدول به‌گونه‌ای دیگر بود.
همه‌چیزِ این فصل برای یووه «غیر متوازن» است. مثلاً تیم بیشتر از گل‌های فصل گذشته گلزنی كرده و تعداد كمتری نیز گل خورده است. داده‌ها عجیب و غریب هستند؛ از یك سو در برخی از آنها پیشرفت داشته‌ایم و از طرف دیگر خروجیِ نهایی نشان‌دهنده چیزهای ناخوشایند است.
شاید امروز بیشتر از هر زمان دیگری حسرت تساوی‌های بی‌دقت مقابل تیم‌های نه‌چندان قدرتمندی مثل كروتونه، بنه‌ونتو، ورونا و حتی لاتزیو را بخوریم. صحبتِ از دست رفتنِ 8 امتیاز به آسانی هرچه تمام‌تر است و لابد این بخشی از هزینه‌ای است كه به خاطر كم‌تجربگی (بخوانید جوان‌گرایی) و تعلل مجبور به پرداختش شده‌ایم.
همه می‌دانیم كه طبق قانونی نانوشته و مبهم در عالمِ كائنات، همه‌چیز باید دست به دست دهد تا یوونتوس موفق به كسب دهمین قهرمانی متوالی‌اش نشود اما یك چیز همچنان می‌تواند فانوسِ كم‌سویِ موفقیت را روشن نگه دارد؛ «جنگیدن تا پایان» شعاری و بلندپروازانه به نظر می‌رسد؟ می‌پذیرم اما گاهی «ظفرمندی‌‌ها» خرق‌عادت و خلق معجزه می‌كنند؛ فوتبال پهنه و صحنه یكتایِ این اعجازهاست.
ارسالی از : حامد وحیدی / جامعه ی مجازی هواداران باشگاه یوونتوس در ایران
